Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Αλέκα Παπαρήγα: Είδος ναρκωτικού ο ΣΥΡΙΖΑ. "Νομίζουν ότι η κάλπη μπορεί να βγάλει αριστερή κυβέρνηση!"

“Κόκκινες” γραμμές συνεχίζει να χαράζει η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ απέναντι στις ριζοσπαστικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις του τόπου, επιχειρώντας τεχνηέντως να αποκρούσει την ισχυρή πίεση που αισθάνεται από τις ενωτικές διεργασίες στην, εκτός των τειχών Περισσού, αριστερά και την ανταπόκριση που έχουν αυτές, σύμφωνα με τις δημοσκοπικές έρευνες, στη βάση του κόμματος.
Ψηλά κρατούν τους τόνους της ενδοαριστερής αντιπαράθεσης η Αλ. Παπαρήγα και τα κορυφαία στελέχη του Περισσού, με τη γενική γραμματέα του ΚΚΕ να εξαπολύει την Παρασκευή από την Ήπειρο όπου περιόδευε σφοδρή επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της εκτίμησης του Αλ. Τσίπρα πως αν η αριστερά ενωνόταν, θα έβγαινε πρώτο κόμμα.
Η ισχυρή κυρία του Περισσού διερωτήθηκε: “Είναι ένα είδος 'ναρκωτικού'; Δεν ξέρω τι να το πω. Ο χώρος αυτός, αντί να βοηθάει στην λαϊκή οργάνωση και αφύπνιση, στη συνειδητοποίηση του λαού, ότι πρέπει να ακολουθήσει πολιτική ρήξης, διαδίδει το ψέμα - ναρκωτικό, ότι μέσα από μια κάλπη μπορεί να βγει μια αριστερή κυβέρνηση". Παράλληλα πρόσθεσε πως “ενδεχομένως μπορεί να βγει η αριστερή κυβέρνηση, αλλά αυτή η αριστερή κυβέρνηση συνυπάρχοντας και αφήνοντας στη θέση τους τα μονοπώλια, δεν θα κάνει τίποτε άλλο, παρά να συνεχίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων και κυρίως να υπάρχει ένα μικρό διάλειμμα, μέχρι να ξαναεπιστρέψει το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. με καινούργιο λοφίο".

"Αγιαστούρα..."
Στην ίδια γραμμή, ο “Ριζοσπάστης” αφιερώνει καθημερινά σχόλια και ρεπορτάζ ώστε να καταφέρει να αποδομήσει το αίτημα που προτάσσει ο κόσμος της εργασίας, την ενότητα δηλαδή των ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών και ανατρεπτικών δυνάμεων. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας την επομένη της κοινής συνέντευξης Σακοράφα- Τσίπρα, στο οποίο έκανε λόγο για “αγιαστούρα στη σοσιαλδημοκρατία”, ενώ επανέφερε και την αλήστου μνήμης από τον Δεκέμβριο του 2008 “ατάκα” περί “χαϊδέματος αυτιών”, αυτή τη φορά, των πολιτών, “με αυταπάτες”.

Αποχώρηση από την Ε.Ε.
Την ίδια ώρα ωστόσο η θέση της ηγεσίας του Περισσού να παραπέμπει το αίτημα για αποδέσμευση της χώρας από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. στον ορίζοντα της “λαϊκής εξουσίας” στρώνει το έδαφος για την εξεύρεση σημείων για κοινή δράση μεταξύ των δυνάμεων της αριστεράς, κάτι όμως που ο Περισσός ξορκίζει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Την περασμένη Πέμπτη η Αλ. Παπαρήγα, από την Άρτα, υποστήριξε πως “είναι άλλο πράγμα να σε διώξουν κλοτσηδόν και να σε καταδικάσουν σε μεγαλύτερη φτώχεια και άλλο πράγμα να αποφασίσει ο λαός -όπως έτσι πρέπει να κάνουν και άλλοι λαοί της Ευρώπης- να αξιοποιήσουν τους κλονισμούς που δέχεται η Ε.Ε. και να ωθήσουν τα πράγματα προς αγωνιστική αποδέσμευση”. Έτσι, με τεχνητές αντιθέσεις και διαφωνίες του παρελθόντος, όπως η εργαλειακή μελέτη της περιόδου 1949-1968 (έγινε μέσα στην εβδομάδα η παρουσίαση του Β' τόμου του Δοκιμίου της ιστορίας του Κόμματος), προσπαθεί να υψώσει διαχωριστικά τείχη εντός του λαϊκού κινήματος. Με την παλινόρθωση του σταλινισμού, την αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη και την επίθεση κατά του οπορτουνιστικού εχθρού, το ΚΚΕ αναζητά την “ιστορική επαλήθευση” στα μέτρα του και παράλληλα εφευρίσκει νέους ιδεολογικούς εχθρούς.


Διεθνής ελεγκτής!
Η ηγεσία του ΚΚ δεν περιορίζεται όμως στην εντός των συνόρων πολεμική έναντι των άλλων αριστερών δυνάμεων. Μετά την επίθεση στο ΚΚ Πορτογαλίας για τις συναντήσεις που πραγματοποίησε με το Μπλόκο, τώρα ήταν σειρά του ΚΚ Ισπανίας να βρεθεί στο στόχαστρο του Περισσού και ο «Ριζοσπάστης» ερμήνευσε το θετικό για την Ενωμένη Αριστερά πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα την εκτίμηση ότι οι ψήφοι δόθηκαν στο κόμμα αυτό με την ελπίδα καλύτερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Στην επιστολή του ΚΚΙ προς την Αλ. Παπαρήγα για το πού ο “Ρ” είδε στο πρόγραμμα της Ε.Α. τέτοιες αναφορές, το ΚΚΕ επέμενε στην άποψη περί «καλύτερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος», με επιχειρήματα όπως: «Το γεγονός ότι η συμμετοχή του ΚΚ Ισπανίας στο προεδρείο του λεγόμενου Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που έχει αποδεχτεί στα ιδρυτικά ντοκουμέντα του τη διαφύλαξη των αρχών της Ε.Ε. και στηρίζεται σε θέσεις που υπερασπίζονται τη διαχείριση του καπιταλισμού, δίνει μόνο του την απάντηση». Μένει πλέον να δούμε ποιος παίρνει σειρά...
Ζαγάρας Κ.
Πηγή 

6 σχόλια:

  1. Τέτοια απατεωνιά! έλεος εσείς εκεί στο σύριζα! ρε ντάβανε πριν λίγες μέρες δημοσίευσες την επιστολή απάντηση του ΚΚΕ που ακριβώς βάση του προγράμματος της Ε.Α. δείχνει εμπεριστατωμένα, αποδεικνύει που ακριβώς είναι αυτές οι αναφορές και αποκαλύπτει το ρόλο του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας προσπεράσουμε τα απροσπέραστα

    Κι ας υποθέσουμε ότι τα εργατικά και λαϊκά στρώματα τρελαίνονταν από τη γοητεία της αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης, παρασύρονταν από τα μεσαία και ανώτερα στρώματα που έως χτες αποτελούσαν με το αζημίωτο τον προνομιακό σύμμαχο της πλουτοκρατίας και με τη στήριξη της αστικής τάξης ή μέρους της προέκυπτε μια τέτοια κυβέρνηση.

    Ας υποθέσουμε ακόμη ότι αυτή η συμμαχία δεν θα γινόταν εκατό κομμάτια στο πρώτο σταυροδρόμι που θα συναντούσε. Οτι θα κρατούσε τη συνοχή της μέσα στα αδιέξοδα και τις οξυμένες αντιθέσεις του ίδιου του κεφαλαίου. Ας αφήσουμε ακόμα όλη την αρνητική εμπειρία των κεντροαριστερών κυβερνήσεων που έγιναν στην Ευρώπη με τη συμμετοχή και κομμουνιστικών κομμάτων, που οδήγησαν και στη διάλυση του όποιου κινήματος υπήρχε.

    Ποια όπλα θα χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση των ευρωλάγνων αντιμνημονιακών και αριστερών για να πείσει ή να αναγκάσει την Μέρκελ και τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ να δεχτούν να θιγούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν, ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς αυτοί να αντιδράσουν και να κηρύξουν οικονομικό, εμπορικό και άλλο πόλεμο ή και να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ; Δεν είναι σοβαρός ο ισχυρισμός τους ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή η συγκυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται και δεν παζαρεύει στην ΕΕ για τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας. Γιατί τότε πρέπει να εξηγήσει το λόγο που η ελληνική πλουτοκρατία υποστηρίζει με νύχια και με δόντια και τις κυβερνήσεις και τα μνημόνια.

    Με ποια μέσα και κίνητρα θα έπειθε το κεφάλαιο χωρίς να του εξασφαλίσει τη μεγάλη του κερδοφορία να κάνει επενδύσεις; Θα έκανε κρατικές επενδύσεις; Σε ποιους τομείς και με τι κεφάλαια; Υπάρχει τομέας που δεν κυριαρχούν ή δεν θέλουν να εισχωρήσουν τα μονοπώλια; Πώς θα αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό τους, που εκτός από τη δική τους δύναμη, θα έχουν και την προστασία της ΕΕ;
    Και ανταγωνιστικότητα και υψηλοί μισθοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. και συνεχίζω:
    Εφόσον είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας, με ποιον τρόπο θα τη διασφάλιζε για το κεφάλαιο που δρα στην Ελλάδα, χωρίς να θίξει μισθούς, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα;

    Με ποιον τρόπο θα εμπόδιζε την αποχώρηση του κεφαλαίου προς άλλες χώρες, αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση φορολογούσε τα κέρδη του, αφού θα ήμασταν μέσα στην ΕΕ που είναι απελευθερωμένη η κίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων; Ποια απάντηση θα έδινε στον εργοδοτικό συνδικαλισμό που θα ξεσηκωνόταν για την προστασία της επιχειρηματικότητας και τι θα έλεγε στους ανέργους που θα διαμαρτύρονταν γιατί οι επιχειρηματίες μετέφεραν τις επενδύσεις στη Βουλγαρία ή αλλού;

    Πώς θα στήριζε και με ποια μέσα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό;


    Θα έφευγε από το ΝΑΤΟ; Θα έκλεινε τη Σούδα και τις άλλες νατοϊκές βάσεις; Ποια θέση θα έπαιρνε ανάμεσα στους άξονες και τους αντιάξονες που διαμορφώνονται συνεχώς εντός της ΕΕ και στην ευρύτερη περιοχή μας ανάμεσα στις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Και πώς θα αντιμετώπιζε το όλο και πιο ορατό ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη;

    Μια τέτοια κυβέρνηση καλών προθέσεων, αν μπορούσε να γίνει, θα αποδεικνυόταν ένα τσίρκο που θα γελούσε μαζί του η πλουτοκρατία. Θα βρισκόταν μπροστά σε τέτοια αδιέξοδα και θα ήταν τόσο τραγικά αδύναμη, που δεν θα ήξερε από πού της έρχονται οι σφαλιάρες και από πού οι κλωτσιές. Το λιγότερο κακό που θα έφερνε για το λαό είναι αποτυχίες, απογοήτευση και ήττες. Το αστικό πολιτικό σύστημα, με την όποια μεταμόρφωσή του, θα φαινόταν μπροστά της αξιόπιστο και σοβαρό, όπως κι ο Μπερλουσκόνι μετά την κεντροαριστερή κυβέρνηση στην Ιταλία.

    Γιατί η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων δεν είναι σήμερα αναγκαία και επίκαιρη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και ξανασυνεχίζω:
    Δεν υπήρχε, και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει σήμερα, λύση υπέρ του λαού χωρίς όλα τα μονοπώλια, οι μεγάλες επιχειρήσεις, ο φυσικός και ορυκτός πλούτος να γίνουν κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει καμία κοινοβουλευτική πλειοψηφία και διάφορες κυβερνήσεις αντιμνημονιακές κ.ά. Μόνο ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός μπορεί να το επιβάλει, η ισχυρή κοινωνική συμμαχία με επικεφαλής την εργατική τάξη. Η εργατική εξουσία με κοινωνικό έλεγχο. Μόνο όταν η εργατική τάξη έχει στα χέρια της τα εργαλεία της παραγωγής και διεύθυνσης της οικονομίας γίνεται ισχυρή και ικανή να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις αντιδράσεις της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της, τις απειλές, τους εκβιασμούς, τα αντίποινα των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών.

    Ολοι αυτοί που λένε ότι νοιάζονται για τη σωτηρία του λαού αρνούνται να τοποθετηθούν γιατί είναι κατά της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. 'Η γιατί αυτό το ζήτημα δεν είναι επίκαιρο και ρεαλιστικό. Για την ακρίβεια όλα όσα λένε περί αντιμνημονιακών και αριστερών κυβερνήσεων, λύσεων, είναι για να κρύψουν από το λαό τη μόνη δυνατή λύση και διέξοδο που έχει. Κάνουν ό,τι μπορούν να συσκοτίσουν, να μπερδέψουν, να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών λαϊκών συνειδήσεων, αξιοποιώντας τα κυρίαρχα ιδεολογήματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που παραμένουν ακόμα ισχυρά, κυρίως στα μικροαστικά στρώματα που έχουν αυταπάτες ακόμα για τον καπιταλισμό, την ΕΕ.

    Το μεγάλο πρόβλημα για όλους τους υπερασπιστές του ξεπερασμένου πια καπιταλιστικού συστήματος ήταν και είναι το ΚΚΕ και η πρόταση συμμαχίας και εξουσίας. Γι' αυτό καταφεύγουν στα γνωστά τους και ύπουλα κόλπα και μεθόδους. «Δεν ζητάμε» λένε «από το ΚΚΕ να αλλάξει, αλλά να συμφωνήσουμε κάπου για το καλό του λαού». Ζητάνε από το ΚΚΕ να αυτοκτονήσει, να αφοπλιστεί ο λαός και να οδηγηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα στην απογοήτευση και στη διάλυση, όπως στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Για μια ακόμα φορά όμως θα την πατήσουν. Εχουν γνώση, εμπειρία και αντοχή οι φύλακες. Αν ευτυχήσουν και τους εμπιστευθεί η αστική τάξη να κάνουν την κεντροαριστερή τους κυβέρνηση, να είναι σίγουροι ότι από την παράσταση αυτού του τσίρκου δεν θα παγιδευτεί το εργατικό λαϊκό κίνημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Elpizo polys kosmos na gelase me to "sxolio" se synexeies poy mas ...xarises!!!

    APORIA: Den anagnorizeis to komma soy stin anartisi??? Ta pragmata einai toso apla, oso kai oi "frasoyles" poy ekstomise h Aleka!!!

    Ti zitas tora??? O,ti kai na zitas, zita to apo tin g.g. soy!! M' aytin kai to P.G. toy KKE exeis to problima, den to katalabes????

    Ante kalinyxta kai perastika soy!!!

    Mixalis Karditsa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν έκανες τον κόπο από ότι κατάλαβα να διαβάσεις το "αστείο" σχόλιο σε συνέχειες. Δεν πειράζει από χοντρά λόγια χορτάσαμε και το ιδεολογικό υπόβαθρο του παρόντος ιστολογίου των Τσιπράκων το αντιλαμβανόμαστε. Ότι αρπάξει ο κώλος μας δηλαδη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή