Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Αντιμνημονιακό μέτωπο χωρίς δισταγμούς

Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΠΑ
Από την avgi.gr
 
Σε κάθε συγκυρία υπάρχουν κεντρικά επίδικα τα οποία τοποθετούν πολιτικές δυνάμεις και ορίζουν τα στρατόπεδα της πολιτικής και κοινωνικής σύγκρουσης. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν και το πρώτο και το δεύτερο Μνημόνιο ως πυρήνες του προγράμματος καπιταλιστικής ανασυγκρότησης.
Οι τελευταίες εξελίξεις και κυρίως η στάση του κ. Σαμαρά όχι μόνο κάνουν ευκρινέστερο τον παραπάνω ισχυρισμό, αλλά
και αποδεικνύουν ότι η εναντίωση στο Μνημόνιο είναι στάση αριστερή και στον πυρήνα της αντικαπιταλιστική, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα από δεξιούς και ορισμένους αριστερούς.
Από αυτό το κεντρικό συμπέρασμα απορρέει η πολιτική μας για τη συγκρότηση του αντιμνημονιακού μετώπου, στο οποίο φιλοδοξούμε να συσπειρώσουμε ένα ευρύ τόξο δυνάμεων.
Υπάρχουν βέβαια πράγματα στα οποία δύσκολα θα συμφωνήσουμε με ανθρώπους και συλλογικότητες τις οποίες καλούμε σε συνεργασία και μάλιστα προεκλογική.
Για παράδειγμα με το ΚΚΕ διαφωνούμε για την ουσία του υπαρκτού, με τη ΔΗΜ.ΑΡ. για την αποτίμηση του εκσυγχρονισμού, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το θέμα του νομίσματος, με τους οικολόγους για το μονοθεματικό των παρεμβάσεών τους, με το Άρμα Πολιτών για το ύφος απεύθυνσης στους Γερμανούς εν γένει, με όσους προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ για το ότι δεν ζήτησαν συγγνώμη για το ’85 και με όσους αποδεσμεύονται από τη Ν.Δ. για τα ξερονήσια.
Αν λοιπόν αναζητάμε προφάσεις για να σταματήσουμε να υλοποιούμε τη γραμμή του αντιμνημονιακού μετώπου, έχουμε πολλές.
Δεν πρέπει να το κάνουμε.
Αντίθετα οφείλουμε να πυκνώσουμε και να διευρύνουμε τις πρωτοβουλίες για τη συγκρότησή του με ιδεολογική και πολιτική αυτοπεποίθηση, με δεδηλωμένη τη διεκδίκηση για ηγεμονία των δικών μας ιδεών. Η αναμέτρηση με άλλες αφηγήσεις και αναλύσεις θα είναι διαρκής, θα επανέρχεται και θα δοκιμάζει τις αντοχές και των δικών μας απόψεων, αλλά και την ίδια τη συνοχή του μετώπου που φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε.
Οι παραδοσιακές πολιτικές εκπροσωπήσεις κλονίζονται, αλλά είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζουμε ότι τα σήματα που στέλνονται στην κοινωνία είναι αμελητέου πολιτικού αποτελέσματος και ότι η μετακίνηση επωνύμων στελεχών άλλων χώρων σε μια συνεργασία με κεντρικό πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι μηδενικής ή και αρνητικής προστιθέμενης αξίας.
Αν εμείς δειλιάσουμε, αν η αναπαραγωγή μας καταστεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας αυταξία, θα προκύψει κατακερματισμός. Δεξιές και αριστεροδεξιές αφηγήσεις και παραδοξότητες θα διεκδικήσουν κατά μόνας την εκπροσώπηση των χαμένων της κρίσης. Και οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι οι νικητές της κρίσης.
Οφείλουμε λοιπόν να συνεχίσουμε ακόμα πιο επιθετικά την πολιτική μας, με την αυτοπεποίθηση που δίνει η δικαίωση των θέσεών μας, η καθημερινή μας παρουσία στη Βουλή, αλλά πολύ περισσότερο στα ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα όπως τα χαράτσια και οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
Έτσι έχουμε αυξημένες πιθανότητες να ρυμουλκήσουμε και άλλες δυνάμεις σε δράσεις και αναλύσεις που εμείς υιοθετούμε.
Πρέπει λοιπόν άμεσα να συμβάλουμε ώστε οι δυνάμεις στις οποίες απευθυνόμαστε να διεκδικήσουν από κοινού και ανυποχώρητα τη διεξαγωγή εκλογών. Για να εκφραστεί ο λαός, για να αποτραπούν η υποκλοπή της δημοκρατίας και η καταστροφή.
Μια καταστροφή που θέλουν να επιβάλουν και εμείς οφείλουμε να αποτρέψουμε. Όχι να την αποδεχτούμε ως αναπόφευκτη και να οικοδομήσουμε σχέδιο διαχείρισής της. Διαχειριστές της καταστροφής υπάρχουν και κυβερνούν. Είναι δε συνήθως, όχι πάντα, πολύ καλύτεροι από εμάς στο να σπέρνουν την απογοήτευση στον λαό.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να σταματήσουμε να διεκδικούμε τη διεύρυνση των συνεργασιών με όσες δυνάμεις απεγκλωβίζονται από τον δικομματισμό. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε ημέτερες φιλοδοξίες να γίνουν εμπόδιο στην οικοδόμηση του μετώπου.
Ο κίνδυνος που διατρέχουμε αυτόν τον καιρό δεν είναι να αφομοιωθούμε σε «εθνικές αφηγήσεις», αλλά να θεωρήσουμε επικίνδυνο το να έρχονται κοντά στις αναλύσεις μας άνθρωποι και συλλογικότητες με τους οποίους δεν ήμασταν εχθές μαζί.
Πρέπει λοιπόν να προχωρήσουμε γοργά και με τόλμη, χωρίς δισταγμούς και κυρίως χωρίς την αίσθηση της αυτάρκειας απέναντι στις απαιτήσεις των καιρών.

* Ο Νίκος Παππάς είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου